 |
| Leonard Cohen |
Short film directed by Derek May included as a dvd bonus on "Ladies and Gentleman... Mr Leonard Cohen" (The National Film Board of Canada, 2006).
Leonard Cohen ~ Dance Me To The End Of Love
https://www.youtube.com/watch?v=IEVow6kr5nI
Leonard Cohen - Take This Waktz
Leonard Cohen - Sound Of Silence
https://www.youtube.com/watch?v=VGEWQRL2sJk
https://www.youtube.com/watch?v=Di-etRm4cN8
Here It Is ~ Leonard Cohen & Sharon Robinson
https://www.youtube.com/watch?v=snNpEUJp_Z4
Leonard Cohen - The Letters - Lyrics
https://www.youtube.com/watch?v=d-DgwHuqHoY
Leonard Cohen - Hallelujah
More Best of Leonard Cohen (1997)
The Essential Leonard Cohen (2002), διπλό CD
Βιβλία
Let Us Compare Mythologies (ποίηση) 1956
The Spice-Box of Earth (ποίηση) 1961
The Favourite Game (μυθιστόρημα) 1963
Flowers for Hitler (ποίηση) 1964
Beautiful Losers (μυθιστόρημα) 1966
Parasites of Heaven (ποίηση) 1966
Selected Poems 1956–1968 (ποίηση) 1968
The Energy of Slaves (ποίηση) 1972
Death of a Lady's Man (ποιήματα και πεζά) 1978
Book of Mercy (πεζά ποιήματα/ψαλμοί) 1984
Stranger Music (επιλογή ποιημάτων και τραγουδιών) 1993
Book of Longing (ποίηση) 2006
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλίο του :
Η αποκάλυψη ότι ο Λέοναρντ Κοέν μπορεί να λογαριάζει τον πρίγκιπα Κάρολο ανάμεσα στους πιο ένθερμους θαυμαστές του ήρθε κάπως σαν έκπληξη. Με δεδομένα τα γνωστά έως τώρα μουσικά γούστα του διαδόχου, δύσκολα θα τον φανταζόταν κανείς να μουρμουρίζει το «Ain't Cure for Love» σε στιγμές αισθηματικής απόγνωσης ή να παρακολουθεί την επικήδεια τελετή για την Νταϊάνα με το «Hey, That's no Way to Say Goodbye» να τριγυρίζει στο μυαλό του.
Να, όμως, που είδαμε τον Κάρολο, σε τηλεοπτική συνέντευξη μαζί με τους γιους του, να χαρακτηρίζει τον Κοέν «υπέροχο... Οι ενορχηστρώσεις του είναι εκπληκτικές, και οι στίχοι, και όλα. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος κι έχει αυτή τη φοβερά νωχελική, βαθιά φωνή...».
Ο βάρδος της μελαγχολίας
Λόγια αληθινού θαυμαστή, πράγματι, και με δεδομένη τη φήμη του Κοέν ως βάρδου της μελαγχολίας, θα έλεγε κανείς ότι η εκτίμηση του Καρόλου σηματοδοτεί τη συνάντηση δύο αρσενικών ψυχών με ροπή στη μεμψιμοιρία. Ωστόσο, στην περίπτωση του Κοέν τουλάχιστον, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Οπως έχει ο ίδιος ομολογήσει, είναι ένας ισόβιος καταθλιπτικός που έχει δοκιμάσει διάφορα γιατροσόφια για τη μελαγχολία του, ανάμεσά τους ψυχοθεραπεία, γιόγκα, θρησκευτική περισυλλογή και φάρμακα («αναψυχής» και με ιατρική συνταγή), αλλά που πολύ πιο συχνά χρησιμοποιεί ως θεραπείες το κόκκινο κρασί, τις γυναίκες και την ποίηση. Στα 71 του χρόνια, εξακολουθεί να είναι λάτρης και των τριών. Ο Κοέν, όχι μόνο δεν είναι ένας εσωστρεφής τύπος προσηλωμένος στον εαυτό του, αλλά, αντίθετα, είναι ένας άνθρωπος του κόσμου, με ταλέντο στο στωικό χιούμορ και στον αυτοσαρκασμό. «Οι φίλοι μου έφυγαν, τα μαλλιά μου γκριζάρισαν και πονάω σε μέρη που άλλοτε έπαιζα», λέει στον πρώτο στίχο του Tower of Song και συνεχίζει τραγουδώντας με τη φημισμένη θαμπή φωνή του το ρεφρέν «Γεννήθηκα με το χάρισμα μιας χρυσής φωνής».
Ενας δεξιοτέχνης του στίχου
Τα χαρίσματα του Κοέν είναι πολλά - έχει βγάλει 15 άλμπουμ κι έχει γράψει 10 ποιητικές συλλογές. Επίσης σχεδιάζει και ζωγραφίζει αρκετά καλά. Η χρυσή φωνή, όμως, δεν συγκαταλέγεται στα ταλέντα του. Είναι ένας βραχνός βαρύτονος, με περιορισμένο εύρος. Οπως είπε ο ίδιος, αποδεχόμενος ένα βραβείο το 1992: «Μόνο στον Καναδά θα μπορούσε κάποιος με φωνή σαν τη δική μου να κερδίσει τον τίτλο του Τραγουδιστή της Χρονιάς».
Η πρωτοτυπία και η καλλιτεχνική μαστοριά της γραφής του τον βοήθησαν να κρατήσει ζωντανή την καριέρα του όταν έσβησε η πρώτη έξαψη της επιτυχίας, στα μέσα της δεκαετίας του '70. Ηδη τότε, τα πρώτα του άλμπουμ, γεμάτα με τραγούδια σαν τα «Suzanne», «So Long Marianne» και «Bird on Wire», είχαν αποκτήσει περίοπτη θέση σε πλήθος δισκοθήκες ανά τον κόσμο.
Ηταν 33 ετών όταν ηχογράφησε το πρώτο του άλμπουμ, το 1967. Είχε περάσει τα πρώτα νιάτα του κυνηγώντας λογοτεχνικούς στόχους, η ποίηση, ωστόσο, δεν μπορούσε να του εξασφαλίσει τα προς το ζην κι έτσι στράφηκε προς τη μουσική - στα εφηβικά του χρόνια έπαιζε σ' ένα συγκρότημα κάντρι και ήξερε ότι «οι κιθάρες εντυπωσιάζουν τα κορίτσια». Η Τζόνι Μίτσελ, η οποία έχει ερμηνεύσει έξοχα πολλά τραγούδια του, τον σύστησε στον παραγωγό του Ντίλαν, τον Τζον Χάμοντ.
Η ποιότητα των τραγουδιών του και οι έξυπνες παραγωγές του Χάμοντ τού εξασφάλισαν μια ξεχωριστή θέση στο μουσικό στερέωμα. Μετά μια κάμψη που κράτησε μερικά χρόνια ξανακέρδισε την εύνοια κριτικών και κοινού με τα άλμπουμ «I'm Your Man» το 1988 και «The Future» το 1992. Ηδη τότε μια νέα γενιά μουσικών είχε ανακαλύψει τους θησαυρούς των συνθέσεών του, και οι νέες επανεκτελέσεις τραγουδιών του έρχονταν να προστεθούν στις παλιότερες. Από τον Τζόνι Κας και τον Τζον Κέιλ μέχρι τους REM και τον Τζεφ Μπάκλεϊ, πλήθος καλλιτεχνών τίμησαν τα τραγούδια του.
Πρόσφατα η Μαντλίν Πεϊρού έδωσε στο «Dance Me to the End of Love» μια λεπταίσθητη τζαζ εκδοχή, που βρήκε απήχηση σ' ένα κοινό που ίσως δεν είχε ακούσει το πρωτότυπο. Τα καλά τραγούδια δεν φεύγουν ποτέ από τη μόδα. Η σημερινή του σύντροφος, η Αντζάνι Τόμας, πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ (Blue Alert) που το έγραψε μαζί με τον Κοέν. Γεννημένη στη Χαβάη, η Τόμας είναι η τελευταία από τις πολλές ερωμένες, μούσες και καλλιτεχνικές συνεργάτιδες του τραγουδοποιού. Οι γυναίκες παίζουν πάντα κεντρικό ρόλο τόσο στη ζωή του όσο και στη δημιουργική του διαδρομή.
Ερωμένες και μούσες
Από το 1988 συνεργάζεται με τη μουσικό της σόουλ Σάρον Ρόμπινσον, ενώ η Αντζάνι έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο άλμπουμ του 1984 «Various Positions». Στα δύο τελευταία CD του, το «Ten New Songs» του 2001 και το «Dear Heather» το 2004, η φωνητική παρουσία των γυναικών είναι ιδιαίτερα έντονη, καθώς η δική του φωνή είναι πλέον αρκετά εξασθενημένη.
Κατά καιρούς, οι γυναίκες έχουν παίξει τον ρόλο της μούσας. Το «So Long Marianne» απευθυνόταν στη Μαριάν Γιένσεν, μια Νορβηγίδα καλλονή, με την οποία ο Κοέν έζησε την πιο ειδυλλιακή περίοδο της ζωής του στην Υδρα, όπου έγραψε πολλά από τα τραγούδια που τον έκαναν διάσημο. Η «Σουζάν» ήταν εμπνευσμένη από τη γυναίκα ενός γλύπτη φίλου του, τη Σουζάν Βερντάλ [γι' αυτό και ο Κοέν λέει ότι «άγγιξε το τέλειο σώμα της (μόνο) με το μυαλό του»], ενώ το «Sisters of Mercy» γράφτηκε έπειτα από την περιπέτειά του με δύο αδελφές, στις οποίες πρόσφερε καταφύγιο στο δωμάτιό του στο ξενοδοχείο. Το «Chelsea Hotel» αναφέρεται σε μια σύντομη, ελάχιστα ρομαντική συνεύρεσή του με την Τζάνις Τζόπλιν.
Αν συνθέσεις όλα τα στοιχεία του μωσαϊκού -μελαγχολική γοητεία, ευφυΐα, λατρεία στις γυναίκες- έχεις τον Λέοναρντ Κοέν που, σε πείσμα των εμποδίων, εξακολουθεί να βρίσκεται στο προσκήνιο, σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι συνομήλικοί του έχουν κρεμάσει προ πολλού τα μουσικά τους παπούτσια.
Οικονομική απώλεια καλλιτεχνικό κέρδος
Ο Κοέν «αναγκάστηκε» να δραστηριοποιηθεί και πάλι καλλιτεχνικά, όταν ανακάλυψε ότι η Κέλεϊ Λιντς, μάνατζέρ του επί 17 χρόνια και ερωμένη του για ένα φεγγάρι, είχε σφετεριστεί πάνω από 5 εκατ. δολάρια από τον τραπεζικό του λογαριασμό, αφήνοντας μόνο 150.000 δολάρια για το συνταξιοδοτικό του κεφάλαιο. Παρ' όλο που το δικαστήριο τον δικαίωσε, η Λιντς δεν έχει έως τώρα δείξει διάθεση να επιστρέψει τα κλεμμένα. Η υφαρπαγή των χρημάτων πρέπει να έγινε στο διάστημα που ο Κοέν είχε αποσυρθεί σ' ένα βουδιστικό μοναστήρι στην Καλιφόρνια, τη δεκαετία του '90, ωστόσο ανακάλυψε τι είχε συμβεί αρκετά χρόνια μετά την επιστροφή του από τη μοναστική αυτοεξορία.
Η οικονομική απώλεια του Κοέν γίνεται κέρδος για τους θαυμαστές του, καθώς η συνήθως αραιή παραγωγή του επιταχύνεται σε όλα τα πεδία. Το πρώτο ποιητικό βιβλίο του, «Let Us Compare Mythologies», επανεκδίδεται και τον επόμενο μήνα θα είναι έτοιμο το ντοκιμαντέρ του «I'm Your Man». Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε μια αυτοβιογραφική συλλογή ποιημάτων και σχεδίων, το «Book of Longing», και με την ευκαιρία αυτή ο Κοέν έδωσε ένα μικρό κοντσέρτο σε βιβλιοπωλείο του Τορόντο, όπου μαζεύτηκαν 3.000 άτομα, στην πρώτη του δημόσια εμφάνιση έπειτα από περίπου δέκα χρόνια.
https://www.youtube.com/watch?v=d-DgwHuqHoY
Leonard Cohen - First We Take Manhattan
Leonard Cohen - Waiting For The Miracle
Λέοναρντ Κόεν
Ο Λέοναρντ Κόεν
Γέννηση 21 Σεπτεμβρίου 1934 (81 ετών)
Τόπος γέννησης Μόντρεαλ Καναδάς
Εθνικότητα Καναδός
Υπηκοότητα Εβραϊκή
Είδος Τέχνης μουσικός
Καλλιτεχνικά ρεύματα ποπ-τζαζ
Βραβεύσεις Εταίρος του Τάγματος του Καναδά, Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά, Q861660,βραβείο Γκλεν Γκουλντ, βραβείο του Γενικού Κυβερνήτη του Καναδά, Μεγάλος Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος του Κεμπέκ, βραβείο του Γενικού Κυβερνήτη για τις Παραστατικές Τέχνες, λογοτεχνικό βραβείο Πρίγκιπας των Αστουριών, Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά και Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά
Επίσημη ιστοσελίδα
Λέοναρντ Κόεν στο Internet Movie Database
Ο Λέοναρντ Κόεν ή Κοέν (Leonard Norman Cohen, Μόντρεαλ, Καναδάς, 21 Σεπτεμβρίου 1934 – ...) είναι αγγλόφωνος Καναδός λογοτέχνης, συνθέτης και τραγουδιστής.
Θεωρείται μουσικός της ποπ, αν και τα τραγούδια του — κυρίως μπαλάντες — έχουν πολλά στοιχεία από την αμερικανική μουσική κάντρυ και την μουσική των ευρωπαϊκών καμπαρέ. Τα κύρια θέματα της δημιουργίας του είναι η θρησκεία, ο έρωτας και η μοναξία, χωρίς ωστόσο να λείπουν και οι τοποθετήσεις σε κοινωνικοπολιτικά θέματα όπως ο πόλεμος, οι εκτρώσεις, κ.λπ.
Ο πατέρας του ήταν ευκατάστατος εβραίος έμπορος υφασμάτων. Σε ηλικία έξι ετών, ο Κόεν έχασε τον πατέρα του και αυτό τον σημάδεψε για όλη του την ζωή. Έφηβος έμαθε κιθάρα και έγινε μέλος του μουσικού γκρουπ Buckskin Boys, το οποίο έπαιζε μουσική κάντρυ. Αργότερα, τον καιρό που ήταν σπουδαστής στο Πανεπιστήμιο McGill εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα που τον έκαναν γνωστό στους καναδικούς λογοτεχνικούς κύκλους.
Το 1963 εγκαταστάθηκε στην Ύδρα, όπου συνέχισε να γράφει. Με το μυθιστόρημα Beautiful Losers (Θαυμάσιοι αποτυχημένοι, 1966), γνώρισε την παγκόσμια επιτυχία ως συγγραφέας. Ωστόσο, το 1967 αποφάσισε να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ για να αφοσιωθεί στην μουσική.
Σε συναυλίες φολκ στις ΗΠΑ το 1967, η τραγουδίστρια Τζούντυ Κόλλινς (Judy Collins) έκανε γνωστό το τραγούδι του Κόεν Suzanne. Έτσι την ίδια χρονιά, ο Κόεν μπόρεσε να κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Songs of Leonard Cohen.
https://www.youtube.com/watch?v=JTTC_fD598A
Leonard Cohen - Waiting For The Miracle
+
Λέοναρντ Κόεν
Ο Λέοναρντ Κόεν
Γέννηση 21 Σεπτεμβρίου 1934 (81 ετών)
Τόπος γέννησης Μόντρεαλ Καναδάς
Εθνικότητα Καναδός
Υπηκοότητα Εβραϊκή
Είδος Τέχνης μουσικός
Καλλιτεχνικά ρεύματα ποπ-τζαζ
Βραβεύσεις Εταίρος του Τάγματος του Καναδά, Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά, Q861660,βραβείο Γκλεν Γκουλντ, βραβείο του Γενικού Κυβερνήτη του Καναδά, Μεγάλος Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος του Κεμπέκ, βραβείο του Γενικού Κυβερνήτη για τις Παραστατικές Τέχνες, λογοτεχνικό βραβείο Πρίγκιπας των Αστουριών, Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά και Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά
Επίσημη ιστοσελίδα
Λέοναρντ Κόεν στο Internet Movie Database
 |
| Λέοναρντ Κόεν |
Θεωρείται μουσικός της ποπ, αν και τα τραγούδια του — κυρίως μπαλάντες — έχουν πολλά στοιχεία από την αμερικανική μουσική κάντρυ και την μουσική των ευρωπαϊκών καμπαρέ. Τα κύρια θέματα της δημιουργίας του είναι η θρησκεία, ο έρωτας και η μοναξία, χωρίς ωστόσο να λείπουν και οι τοποθετήσεις σε κοινωνικοπολιτικά θέματα όπως ο πόλεμος, οι εκτρώσεις, κ.λπ.
Ο πατέρας του ήταν ευκατάστατος εβραίος έμπορος υφασμάτων. Σε ηλικία έξι ετών, ο Κόεν έχασε τον πατέρα του και αυτό τον σημάδεψε για όλη του την ζωή. Έφηβος έμαθε κιθάρα και έγινε μέλος του μουσικού γκρουπ Buckskin Boys, το οποίο έπαιζε μουσική κάντρυ. Αργότερα, τον καιρό που ήταν σπουδαστής στο Πανεπιστήμιο McGill εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα που τον έκαναν γνωστό στους καναδικούς λογοτεχνικούς κύκλους.
 |
| Giorgos Pissalidis 21/09/2015 " O ποιητής Λέοναρντ Κοέν στην Ύδρα στην δεκαετία του 60 όταν έμενε μόνιμα στην Ϋδρα. Εδώ συνοδεύεται από την σύντροφο του Μάριαν Γιένσεν για την οποία αργότερα έγραψε το So Long Marianne. Ήταν στην Ύδρα που έγραψε τα τραγούδια του πρωτου δίσκου Songs of Leonard Cohen πρίν πάει να τα ηχογρα΄φησει το 1967 στην "πρωτεύουσα της κάντρυ" Νάσβιλ. |
 |
| Giorgos Pissalidis 21/09/2015 ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ 80Α ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΣΤΟΝ ΦΟΛΚΥ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟ ΚΡΟΥΝΕΡ ΣΥΝΘΕΤΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Eδώ ο 25χρονος ποιητής Λέοναρντ Κοέν το 1960 μαζί με φίλους του έξω από την ταβέρνα του Ντούσκου στην Ύδρα. Μόλις έχει αγοράσει το σπίτι του στην Ύδρα και εκεί θα γράψει τα καλύτερα ποίηματα του και θα αποφασίσει να γίνει συνθέτης / τραγουδιστής επηρεασμένος από την φολκ και την κάντρυ που άκουγε από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Αμερικάνικης Βάσης του Ελληνικού. |
Το 1963 εγκαταστάθηκε στην Ύδρα, όπου συνέχισε να γράφει. Με το μυθιστόρημα Beautiful Losers (Θαυμάσιοι αποτυχημένοι, 1966), γνώρισε την παγκόσμια επιτυχία ως συγγραφέας. Ωστόσο, το 1967 αποφάσισε να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ για να αφοσιωθεί στην μουσική.
Σε συναυλίες φολκ στις ΗΠΑ το 1967, η τραγουδίστρια Τζούντυ Κόλλινς (Judy Collins) έκανε γνωστό το τραγούδι του Κόεν Suzanne. Έτσι την ίδια χρονιά, ο Κόεν μπόρεσε να κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Songs of Leonard Cohen.
Ακολούθησαν πολλοί άλλοι δίσκοι, μεταξύ των οποίων και ο δίσκος Songs of Love and Hate που περιέχει το τραγούδι - ύμνο στην αγάπη και τη μοναξιά Famous Blue Raincoat (1971) με την φωνή της Τζένιφερ Γουαρνς (Jennifer Warnes).
Το 1992 κυκλοφόρησε τον πιο πολιτικοποιημένο δίσκο του με τίτλο The Future, και δύο χρόνια κατόπιν αποφάσισε να γίνει βουδιστής, μέχρι που χειροτονήθηκε μοναχός. Αλλά το 1999 εγκατέλειψε τον μοναστικό βίο, για να εκδώσει δύο ακόμα δίσκους. Το 2005, το όνομα του Κόεν βρέθηκε ξανά στις στήλες των εφημερίδων, επειδή ο επί χρόνια μάνατζέρ του τον εξαπάτησε κλέβοντάς το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του καλλιτέχνη.
Ο Κόεν δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά είναι πατέρας δύο παιδιών, του Άνταμ (1972) και της Λόρκα (1974), που απέκτησε με την Σούζαν Έλροντ (Suzanne Elrod).
Το 2010 τιμήθηκε με Τιμητικό Γκράμι για το σύνολο της προσφοράς του.
Εργογραφία
Δίσκοι
Songs of Leonard Cohen (1967)
Songs from a Room (1969)
Leonard Cohen "Songs From a Room" - Full Album
Songs of Love and Hate (1971)
https://www.youtube.com/playlist?list=PL15272CF263838390
Live Songs (1973)
New Skin for the Old Ceremony (1974)
Death of a Ladies' Man (1977)
Recent Songs (1979)
Various Positions (1984)
I'm Your Man (1988)
The Future (1992)
Cohen Live: Leonard Cohen in Concert (1994)
Field Commander Cohen: Tour of 1979 (2001)
Ten New Songs (2001)
Dear Heather (2004)
Old Ideas (2012)
Popular Problems (2014)
Can't Forget: a Souvenir of the Grand Tour (2015)
Συλλογές
The Best of Leonard Cohen (1975) (επίσης γνωστό ως Greatest Hits)
Το 1992 κυκλοφόρησε τον πιο πολιτικοποιημένο δίσκο του με τίτλο The Future, και δύο χρόνια κατόπιν αποφάσισε να γίνει βουδιστής, μέχρι που χειροτονήθηκε μοναχός. Αλλά το 1999 εγκατέλειψε τον μοναστικό βίο, για να εκδώσει δύο ακόμα δίσκους. Το 2005, το όνομα του Κόεν βρέθηκε ξανά στις στήλες των εφημερίδων, επειδή ο επί χρόνια μάνατζέρ του τον εξαπάτησε κλέβοντάς το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του καλλιτέχνη.
Ο Κόεν δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά είναι πατέρας δύο παιδιών, του Άνταμ (1972) και της Λόρκα (1974), που απέκτησε με την Σούζαν Έλροντ (Suzanne Elrod).
Το 2010 τιμήθηκε με Τιμητικό Γκράμι για το σύνολο της προσφοράς του.
Εργογραφία
Δίσκοι
Songs of Leonard Cohen (1967)
Songs from a Room (1969)
Leonard Cohen "Songs From a Room" - Full Album
Songs of Love and Hate (1971)
https://www.youtube.com/playlist?list=PL15272CF263838390
Live Songs (1973)
New Skin for the Old Ceremony (1974)
Death of a Ladies' Man (1977)
Recent Songs (1979)
Various Positions (1984)
I'm Your Man (1988)
The Future (1992)
Cohen Live: Leonard Cohen in Concert (1994)
Field Commander Cohen: Tour of 1979 (2001)
Ten New Songs (2001)
Dear Heather (2004)
Old Ideas (2012)
Popular Problems (2014)
Can't Forget: a Souvenir of the Grand Tour (2015)
Συλλογές
The Best of Leonard Cohen (1975) (επίσης γνωστό ως Greatest Hits)
More Best of Leonard Cohen (1997)
The Essential Leonard Cohen (2002), διπλό CD
Βιβλία
Let Us Compare Mythologies (ποίηση) 1956
The Spice-Box of Earth (ποίηση) 1961
The Favourite Game (μυθιστόρημα) 1963
Flowers for Hitler (ποίηση) 1964
Beautiful Losers (μυθιστόρημα) 1966
Parasites of Heaven (ποίηση) 1966
Selected Poems 1956–1968 (ποίηση) 1968
The Energy of Slaves (ποίηση) 1972
Death of a Lady's Man (ποιήματα και πεζά) 1978
Book of Mercy (πεζά ποιήματα/ψαλμοί) 1984
Stranger Music (επιλογή ποιημάτων και τραγουδιών) 1993
Book of Longing (ποίηση) 2006
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλίο του :
http://poihtikakailogotexnikaanalogia.blogspot.gr/2015/09/leonard-cohen.html
Το αγαπημένο παιχνίδι (πρωτότυπος τίτλος: The Favourite Game), εκδ. Μελάνι, Αθήνα 2005. ISBN 960-8309-44-1.
Το βιβλίο του πόθου (πρωτότυπος τίτλος: Book of Longing), εκδ. Ιανός, Αθήνα 2008. ISBN 978-960-7827-88-3.
Η μουσική του ξένου: Επιλογή από ποιήματα και τραγούδια, (πρωτότυπος τίτλος: Stranger Music, μετάφραση: Λίνα Νικολακοπούλου), εκδ. Ιανός, Αθήνα 2008.ISBN 978-960-7827-90-6.
Υπέροχοι απόκληροι (πρωτότυπος τίτλος: Beautiful Losers), εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2012. ISBN 978-960-04-4280-9.
Το βιβλίο του ελέους (πρωτότυπος τίτλος: Book of Mercy), εκδ. Περισπωμένη, 2013. ISBN 978-618-80542-8-8,
Λέοναρντ Κόεν
Ιστοχώρος του Λέοναρντ Κόεν
The Leonard Cohen Files — ο πιο πλήρης ιστοχώρος με θέματα σχετικά με τον Λέοναρντ Κόεν.
Το αγαπημένο παιχνίδι (πρωτότυπος τίτλος: The Favourite Game), εκδ. Μελάνι, Αθήνα 2005. ISBN 960-8309-44-1.
Το βιβλίο του πόθου (πρωτότυπος τίτλος: Book of Longing), εκδ. Ιανός, Αθήνα 2008. ISBN 978-960-7827-88-3.
Η μουσική του ξένου: Επιλογή από ποιήματα και τραγούδια, (πρωτότυπος τίτλος: Stranger Music, μετάφραση: Λίνα Νικολακοπούλου), εκδ. Ιανός, Αθήνα 2008.ISBN 978-960-7827-90-6.
Υπέροχοι απόκληροι (πρωτότυπος τίτλος: Beautiful Losers), εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2012. ISBN 978-960-04-4280-9.
Το βιβλίο του ελέους (πρωτότυπος τίτλος: Book of Mercy), εκδ. Περισπωμένη, 2013. ISBN 978-618-80542-8-8,
Λέοναρντ Κόεν
Ιστοχώρος του Λέοναρντ Κόεν
The Leonard Cohen Files — ο πιο πλήρης ιστοχώρος με θέματα σχετικά με τον Λέοναρντ Κόεν.
Ακολουθεί αναδημοσίευση με τίτλο :
«Λέοναρντ Κοέν, ο ισόβιος καταθλιπτικός» The Observer— Άρθρο στην εφημ. Η Καθημερινή, 11 Ιουνίου 2006.
Να, όμως, που είδαμε τον Κάρολο, σε τηλεοπτική συνέντευξη μαζί με τους γιους του, να χαρακτηρίζει τον Κοέν «υπέροχο... Οι ενορχηστρώσεις του είναι εκπληκτικές, και οι στίχοι, και όλα. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος κι έχει αυτή τη φοβερά νωχελική, βαθιά φωνή...».
Ο βάρδος της μελαγχολίας
Λόγια αληθινού θαυμαστή, πράγματι, και με δεδομένη τη φήμη του Κοέν ως βάρδου της μελαγχολίας, θα έλεγε κανείς ότι η εκτίμηση του Καρόλου σηματοδοτεί τη συνάντηση δύο αρσενικών ψυχών με ροπή στη μεμψιμοιρία. Ωστόσο, στην περίπτωση του Κοέν τουλάχιστον, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Οπως έχει ο ίδιος ομολογήσει, είναι ένας ισόβιος καταθλιπτικός που έχει δοκιμάσει διάφορα γιατροσόφια για τη μελαγχολία του, ανάμεσά τους ψυχοθεραπεία, γιόγκα, θρησκευτική περισυλλογή και φάρμακα («αναψυχής» και με ιατρική συνταγή), αλλά που πολύ πιο συχνά χρησιμοποιεί ως θεραπείες το κόκκινο κρασί, τις γυναίκες και την ποίηση. Στα 71 του χρόνια, εξακολουθεί να είναι λάτρης και των τριών. Ο Κοέν, όχι μόνο δεν είναι ένας εσωστρεφής τύπος προσηλωμένος στον εαυτό του, αλλά, αντίθετα, είναι ένας άνθρωπος του κόσμου, με ταλέντο στο στωικό χιούμορ και στον αυτοσαρκασμό. «Οι φίλοι μου έφυγαν, τα μαλλιά μου γκριζάρισαν και πονάω σε μέρη που άλλοτε έπαιζα», λέει στον πρώτο στίχο του Tower of Song και συνεχίζει τραγουδώντας με τη φημισμένη θαμπή φωνή του το ρεφρέν «Γεννήθηκα με το χάρισμα μιας χρυσής φωνής».
Ενας δεξιοτέχνης του στίχου
Τα χαρίσματα του Κοέν είναι πολλά - έχει βγάλει 15 άλμπουμ κι έχει γράψει 10 ποιητικές συλλογές. Επίσης σχεδιάζει και ζωγραφίζει αρκετά καλά. Η χρυσή φωνή, όμως, δεν συγκαταλέγεται στα ταλέντα του. Είναι ένας βραχνός βαρύτονος, με περιορισμένο εύρος. Οπως είπε ο ίδιος, αποδεχόμενος ένα βραβείο το 1992: «Μόνο στον Καναδά θα μπορούσε κάποιος με φωνή σαν τη δική μου να κερδίσει τον τίτλο του Τραγουδιστή της Χρονιάς».
Η πρωτοτυπία και η καλλιτεχνική μαστοριά της γραφής του τον βοήθησαν να κρατήσει ζωντανή την καριέρα του όταν έσβησε η πρώτη έξαψη της επιτυχίας, στα μέσα της δεκαετίας του '70. Ηδη τότε, τα πρώτα του άλμπουμ, γεμάτα με τραγούδια σαν τα «Suzanne», «So Long Marianne» και «Bird on Wire», είχαν αποκτήσει περίοπτη θέση σε πλήθος δισκοθήκες ανά τον κόσμο.
Ηταν 33 ετών όταν ηχογράφησε το πρώτο του άλμπουμ, το 1967. Είχε περάσει τα πρώτα νιάτα του κυνηγώντας λογοτεχνικούς στόχους, η ποίηση, ωστόσο, δεν μπορούσε να του εξασφαλίσει τα προς το ζην κι έτσι στράφηκε προς τη μουσική - στα εφηβικά του χρόνια έπαιζε σ' ένα συγκρότημα κάντρι και ήξερε ότι «οι κιθάρες εντυπωσιάζουν τα κορίτσια». Η Τζόνι Μίτσελ, η οποία έχει ερμηνεύσει έξοχα πολλά τραγούδια του, τον σύστησε στον παραγωγό του Ντίλαν, τον Τζον Χάμοντ.
Η ποιότητα των τραγουδιών του και οι έξυπνες παραγωγές του Χάμοντ τού εξασφάλισαν μια ξεχωριστή θέση στο μουσικό στερέωμα. Μετά μια κάμψη που κράτησε μερικά χρόνια ξανακέρδισε την εύνοια κριτικών και κοινού με τα άλμπουμ «I'm Your Man» το 1988 και «The Future» το 1992. Ηδη τότε μια νέα γενιά μουσικών είχε ανακαλύψει τους θησαυρούς των συνθέσεών του, και οι νέες επανεκτελέσεις τραγουδιών του έρχονταν να προστεθούν στις παλιότερες. Από τον Τζόνι Κας και τον Τζον Κέιλ μέχρι τους REM και τον Τζεφ Μπάκλεϊ, πλήθος καλλιτεχνών τίμησαν τα τραγούδια του.
Πρόσφατα η Μαντλίν Πεϊρού έδωσε στο «Dance Me to the End of Love» μια λεπταίσθητη τζαζ εκδοχή, που βρήκε απήχηση σ' ένα κοινό που ίσως δεν είχε ακούσει το πρωτότυπο. Τα καλά τραγούδια δεν φεύγουν ποτέ από τη μόδα. Η σημερινή του σύντροφος, η Αντζάνι Τόμας, πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ (Blue Alert) που το έγραψε μαζί με τον Κοέν. Γεννημένη στη Χαβάη, η Τόμας είναι η τελευταία από τις πολλές ερωμένες, μούσες και καλλιτεχνικές συνεργάτιδες του τραγουδοποιού. Οι γυναίκες παίζουν πάντα κεντρικό ρόλο τόσο στη ζωή του όσο και στη δημιουργική του διαδρομή.
Ερωμένες και μούσες
Από το 1988 συνεργάζεται με τη μουσικό της σόουλ Σάρον Ρόμπινσον, ενώ η Αντζάνι έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο άλμπουμ του 1984 «Various Positions». Στα δύο τελευταία CD του, το «Ten New Songs» του 2001 και το «Dear Heather» το 2004, η φωνητική παρουσία των γυναικών είναι ιδιαίτερα έντονη, καθώς η δική του φωνή είναι πλέον αρκετά εξασθενημένη.
Κατά καιρούς, οι γυναίκες έχουν παίξει τον ρόλο της μούσας. Το «So Long Marianne» απευθυνόταν στη Μαριάν Γιένσεν, μια Νορβηγίδα καλλονή, με την οποία ο Κοέν έζησε την πιο ειδυλλιακή περίοδο της ζωής του στην Υδρα, όπου έγραψε πολλά από τα τραγούδια που τον έκαναν διάσημο. Η «Σουζάν» ήταν εμπνευσμένη από τη γυναίκα ενός γλύπτη φίλου του, τη Σουζάν Βερντάλ [γι' αυτό και ο Κοέν λέει ότι «άγγιξε το τέλειο σώμα της (μόνο) με το μυαλό του»], ενώ το «Sisters of Mercy» γράφτηκε έπειτα από την περιπέτειά του με δύο αδελφές, στις οποίες πρόσφερε καταφύγιο στο δωμάτιό του στο ξενοδοχείο. Το «Chelsea Hotel» αναφέρεται σε μια σύντομη, ελάχιστα ρομαντική συνεύρεσή του με την Τζάνις Τζόπλιν.
Αν συνθέσεις όλα τα στοιχεία του μωσαϊκού -μελαγχολική γοητεία, ευφυΐα, λατρεία στις γυναίκες- έχεις τον Λέοναρντ Κοέν που, σε πείσμα των εμποδίων, εξακολουθεί να βρίσκεται στο προσκήνιο, σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι συνομήλικοί του έχουν κρεμάσει προ πολλού τα μουσικά τους παπούτσια.
Οικονομική απώλεια καλλιτεχνικό κέρδος
Ο Κοέν «αναγκάστηκε» να δραστηριοποιηθεί και πάλι καλλιτεχνικά, όταν ανακάλυψε ότι η Κέλεϊ Λιντς, μάνατζέρ του επί 17 χρόνια και ερωμένη του για ένα φεγγάρι, είχε σφετεριστεί πάνω από 5 εκατ. δολάρια από τον τραπεζικό του λογαριασμό, αφήνοντας μόνο 150.000 δολάρια για το συνταξιοδοτικό του κεφάλαιο. Παρ' όλο που το δικαστήριο τον δικαίωσε, η Λιντς δεν έχει έως τώρα δείξει διάθεση να επιστρέψει τα κλεμμένα. Η υφαρπαγή των χρημάτων πρέπει να έγινε στο διάστημα που ο Κοέν είχε αποσυρθεί σ' ένα βουδιστικό μοναστήρι στην Καλιφόρνια, τη δεκαετία του '90, ωστόσο ανακάλυψε τι είχε συμβεί αρκετά χρόνια μετά την επιστροφή του από τη μοναστική αυτοεξορία.
Η οικονομική απώλεια του Κοέν γίνεται κέρδος για τους θαυμαστές του, καθώς η συνήθως αραιή παραγωγή του επιταχύνεται σε όλα τα πεδία. Το πρώτο ποιητικό βιβλίο του, «Let Us Compare Mythologies», επανεκδίδεται και τον επόμενο μήνα θα είναι έτοιμο το ντοκιμαντέρ του «I'm Your Man». Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε μια αυτοβιογραφική συλλογή ποιημάτων και σχεδίων, το «Book of Longing», και με την ευκαιρία αυτή ο Κοέν έδωσε ένα μικρό κοντσέρτο σε βιβλιοπωλείο του Τορόντο, όπου μαζεύτηκαν 3.000 άτομα, στην πρώτη του δημόσια εμφάνιση έπειτα από περίπου δέκα χρόνια.
Leonard Cohen... είναι ο άνθρωπός μας γράφει ο Λάμπης Παρταλάς — Αφιέρωμα στο Rocking.gr
25/07/2008 @ 05:23
25/07/2008 @ 05:23
Το νεαρό της ηλικίας μου με θλίβει. Και τι δε θα 'δινα για μια κλεφτή ματιά στην Ύδρα του '60. Για μία ευκαιρία να μιλήσω με έναν ταπεινό μουσικό, τραγουδιστή, ποιητή. Μια ευκαιρία να κλέψω κάποιες από τις σκέψεις του και αχάριστα να τις υιοθετήσω. Ίσως αν το ξανασκεφτόμουν, να τις κρατούσα για πάντα στο μυαλό μου και να έλεγα μέσα μου... "Αυτός είναι ο άνθρωπός μου". Κυρίες και κύριοι, με βαθιά συγκίνηση και υπερηφάνεια, σας παρουσιάζω τον Leonard Cohen.
Γεννημένος στο Μόντρεαλ του Καναδά το 1934 από Εβραίους γονείς, φάνηκε από πολύ νωρίς πως θα ήταν ανήσυχος. Η παρθενική του επαφή με τη συγγραφή έγινε μόλις στα εννιά του χρόνια, αμέσως μετά το χαμό του πατέρα του, γεγονός που του στοίχισε πολύ. Η πρώτη ολοκληρωμένη συλλογή ποιημάτων με όνομα "Let Us Compare Mythologies" ήρθε το 1956, ενώ ακολούθησε το "The Spice Box Of Earth" (1961) που τον έκανε γνωστό στους κύκλους των (χαμένων) ποιητών.
Κάπου εκεί οι ανησυχίες του έγιναν ζωή και η ζωή του μετατράπηκε σε μία τεράστια και συναρπαστική περιπέτεια. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του '60 είδε στο Λονδίνο μία ελληνική τράπεζα και αποφάσισε να μπει, δε μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε. Σκεπτικός όπως ήταν, ρώτησε τον ταμεία τι καιρό κάνει στην Ελλάδα. Θέλοντας λοιπόν να γνωρίσει διαφορετικούς πολιτισμούς, βρισκόταν την επομένη στην Αθήνα και έπειτα στην Ύδρα, το νησί που έμελλε να γίνει ένας ιδιαίτερος σταθμός, μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τα ποιήματα, τα μυθιστορήματα και τα τραγούδια του. Εκεί αγόρασε γρήγορα ένα σπίτι και βρήκε τη δεύτερή του πατρίδα. Αγάπησε παράφορα αυτόν τον τόπο, έμεινε πολλά χρόνια και επέστρεφε συχνά εκεί, συναντώντας παλιούς φίλους, πίνοντας και συζητώντας μαζί τους ατελείωτα βράδια. Σε ένα ποίημα γράφει:
Κατάλευκη η σελίδα μου
Το μελάνι μου αραιό πολύ
Η μέρα αντιστεκόταν στην γραφή
Όσων η νύχτα επινοεί
Προσαρμόστηκε στη ήθη και τα έθιμα του τόπου, μη θέλοντας να ξενίσει τον περίγυρό του. Ήταν και παραμένει ερμητικά απλοϊκός, διατηρώντας ένα προσωπικό στυλ. Από την κομψή του ένδυση μέχρι την διακριτική του στάση. Το "The Favorite Game" που γράφτηκε εκεί στο νησί του Αργοσαρωνικού το 1963 είναι ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται έναν άνθρωπο που βρίσκει την ταυτότητά του στη συγγραφή.
Το 1967 επέστρεψε στην Αμερική και ηχογράφησε το μουσικό του ντεμπούτο "Songs Of Leonard Cohen". Ένα σκοτεινό δίσκο που περιείχε κομμάτια όπως τα "Stranger Song", "Suzanne", "Sisters Of Mercy", "So Long, Marianne" και "Hey, That's No Way to Say Goodbye", ατόφια διαμάντια. Έπρεπε όμως να περάσουν πολλά χρόνια για να αξιολογηθεί όπως του αρμόζει. Η Ευρώπη πάντως τον είχε αποδεχτεί πολύ νωρίς, αφού ο δεύτερος του δίσκος "Songs From A Room" ανέβηκε στο Νο2 των βρετανικών charts. Μετά από δύο χρόνια κυκλοφόρησε το "Songs Of Love And Hate", στο οποίο υπάρχει μία στιγμή που ξεπερνά τα όρια του τραγουδιού ή του ποιήματος. Έχει χαρακτηριστεί ως «ο ύμνος του αποχαιρετισμού» και τείνει τα συναισθήματα του ακροατή προς εκτόνωση. Ο λόγος για το "Famous Blue Raincoat", ένα γράμμα του Καναδού σε έναν παλιό του φίλο ("My brother, my killer...") σχετικά με τη γυναίκα που ταλάντευε την καρδιά της ανάμεσα στους δύο. Ο Leonard Cohen συνηθίζει να γράφει σύμφωνα με τα βιώματά και τις αναμνήσεις του και σε συνδυασμό με τη βραχνάδα της χρυσής του φωνής απέδιδε ένα μελαγχολικό αποτέλεσμα που είναι ικανό να καταβάλει ψυχολογικά οποιονδήποτε. Ο ίδιος πιστεύει πως δε κατάφερε ποτέ να κατακτήσει την ηχογράφηση, αλλά όπως φαίνεται δε χρειάστηκε.Το είχε απλά μέσα του, ο έρωτας, η μοναξιά, η θρησκεία και η πολιτική ήταν η βασική θεματολογία όσων έγραφε. Ήταν φανατικός του έρωτα, φίλος της μοναξιάς, ανοιχτός με τη θρησκεία και καυστικά σατιρικός με την πολιτική. Είναι όμως και αρκετά μυστικιστής, λίγο οι γεμάτοι γρίφους και ερωτηματικά στίχοι του, λίγο η σχεδόν κρυφή ιδιωτική του ζωή, έδιναν τροφή για κακεντρέχειες και κουτσομπολιά. Οι περισσότεροι θεωρούν πως ήταν αθεράπευτος γυναικάς, κάτι το οποίο μπορεί να διαπιστώσει κανείς μέσα από τα έργα του, παρόλο που ο ίδιος το αρνείται... Και ενώ ο ίδιος λέει πως ήταν αρκετά φοβισμένος για να παντρευτεί, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν το αντίθετο σε ότι αφορά τη σχέση του με τη Suzanne Elrod, με την οποία απέκτησε και δύο παιδιά το '72 και '74 αντίστοιχα.
Ο χωρισμός που ήρθε μερικά χρόνια αργότερα του έδωσε ιδέες για το επόμενο "Death Of A Ladies' Man". Jazz και funk μελωδίες εισχώρησαν, δίνοντας την ατμόσφαιρα του καμπαρέ και, παρόλο που κάποιοι δε συμφώνησαν μ' αυτή του την κίνηση, ο ίδιος φάνηκε να το απολαμβάνει. Το "Various Positions" του 1984 προσέφερε δύο μεγάλα hits, "Hallelujah" και "Dance Me To The End Of Love". Έχει αναφέρει άλλωστε πως είναι σε θέση να ασχολείται για πολύ καιρό μέχρι να τελειοποιήσει ένα στίχο. Κριτικάροντας κάποτε τον εαυτό του, δήλωσε πεσιμιστικά πως αυτό που κάνει δε του φαίνεται σπουδαίο. Παρ' όλα αυτά κρατά τα μάτια κλειστά όταν τραγουδά...
Η πολύπλευρη του προσωπικότητα φαίνεται και στο "I'm Your Man" που μιλά με θυμό για την πολιτική και κοινωνική αβρότητα στο "First We Take Manhattan" και καταγράφει με ειρωνική ουδετερότητα αυτά που όλοι ξέρουν στο "Everybody Knows". Ακόμα, εκφράζει με σαρκαστικό τρόπο τη μοναχικότητα του στο μοναδικό "Tower Of Song". Έπειτα ήρθε το "Waiting For The Miracle", το απαισιόδοξο αλλά προφητικό "The Future" και ακολούθησε μία αλλαγή που σφράγισε τον αινιγματικό του χαρακτήρα.
Το 1994 πήγε στο όρος Baldy κοντά στο Λος Άντζελες και έγινε μοναχός κοντά στο βουδιστή δάσκαλο του Ζεν, Roshi. Πήρε το όνομα "Jikhan" που σημαίνει "ησυχία", και παρόλο που πέρασε αρκετά δύσκολα τα χρόνια που παρέμεινε εκεί έγκλειστος, δε σταμάτησε ποτέ να εξυμνεί το δάσκαλό του. Ο Leonard Cohen έγραφε πολύ σε αυτό το διάστημα και φαίνεται πολλές φορές ανίκανος να κατανοήσει πλήρως τη λογική της σκέψης που του επιβαλλόταν να ακολουθήσει. Όταν μπορώ να γλιστρώ το πρόσωπό μου
μέσα στο σωστό σημείο
και δυσκολεύομαι να αναπνεύσω
καθώς εκείνη κατεβάζει τα αχόρταγά της δάχτυλα
εκεί που ανοίγει,
για να με βοηθήσει να χρησιμοποιήσω όλο μου το στόμα
ώστε να χορτάσω την πείνα της,
την πιο ιδιωτική της πείνα-
γιατί να θέλω να φτάσω στην ενόραση;
Δε μηδένιζε καταστάσεις, απλά τις παραλλήλιζε με αστείο τρόπο. Σεβόταν το παραμικρό και προσπαθούσε να συνυπάρξει. Ύστερα από πέντε χρόνια και αφού είχε αντιληφθεί ότι δε μπορούσε να συνεχίσει άφησε το όρος και τη ιδιότητά του γράφοντας:
Κατέβηκα από τα βουνά
μετά από χρόνια μελέτης και αυστηρού διαλογισμού
Άφησα τα ράσα μου να κρέμονται στην κρεμάστρα
του παλιού κελιού
όπου είχα τόσο πολύ καθίσει
και τόσο λίγο κοιμηθεί.
Τελικά κατάλαβα πως δεν έχω το χάρισμα
για τα Πνευματικά Πράγματα.
Το 2001 και σε συνεργασία με την Sharon Robinson κυκλοφόρησε το "Ten New Songs", με την ίδια βαρύτονη ερωτική φωνή, και περιέγραψε στο "A Thousand Kisses Deep" πως ένας άνθρωπος που δεν περιμένει να νικήσει και καταλαβαίνει πως δε ζει στον παράδεισο, βλέπει τα πράγματα πολύ πιο απλά. Ως λάτρης της ελληνικής ποίησης και του Κ.Π. Καβάφη, διασκευάζει στον ίδιο δίσκο το εκπληκτικό "Απολείπειν Ο Θεός Αντώνιον" ως "Alexandra Leaving", σε ένα γλυκό ντουέτο με τη Robinson. Το τελευταίο μέχρι σήμερα δισκογραφικό του δείγμα ήταν το "Dear Heather", με αρκετό πειραματισμό και νέα πρόσωπα.
Τα τραγούδια του έχουν διασκευαστεί πάνω από 1500 (!) φορές από καλλιτέχνες όπως οι Johnnie Cash, Joan Baez, Nick Cave, Joe Cocker, Tori Amos, R.E.M., Peter Gabriel και πολλούς ακόμα. Πέρυσι μάλιστα ο Νίκος Αλιάγας διασκεύασε το "Dance Me To The End Of Love" μαζί με το γιο του Leonard, Adam, για το προσωπικό άλμπουμ του πρώτου. Το αξιοσημείωτο είναι πως το κομμάτι περιέχει κατά το ήμισυ ελληνικό στίχο, στον οποίο συμμετέχει και ο Adam που έχει περάσει πολλά καλοκαίρια εδώ. Το 2005 κορυφαίοι μουσικοί συγκεντρώθηκαν στο Opera House του Σύδνεϋ για να αποτίσουν φόρο τιμής στο μεγάλο αυτόν άνθρωπο. Η συναυλία βιντεοσκοπήθηκε και υπάρχει σε dvd με τίτλο "I'm Your Man", συμπεριλαμβάνοντας συνεντεύξεις από τους συντελεστές και τον ίδιο σχετικά με τη ζωή του.Η ίδια χρονιά όμως του επιφύλασσε και μία αδιανόητα δυσάρεστη έκπληξη, αφού αντιλήφθηκε πως η τότε διαχειρίστρια των οικονομικών του, με την οποία διατηρούσε σχέση, είχε κατασπαταλήσει ολόκληρη σχεδόν την περιουσία του και ο ίδιος βρέθηκε να τρέχει στα δικαστήρια για να σώσει ό,τι έχει απομείνει. Ένα χρόνο αργότερα εξέδωσε το "Book Of Longing", το οποίο έγινε best-seller στον Καναδά και μπορεί κανείς να το βρει πλέον και στα ελληνικά. Πάνω από 250 σελίδες κοσμούνται με παλιά και νέα ποιήματα, σκέψεις και ζωγραφιές του Cohen.
Φτάνοντας στο σήμερα, ο Leonard έχει μπει στο "Rock and Roll Hall of Fame" και αποφάσισε να περιοδεύσει σε Καναδά και Ευρώπη μετά από 15 ολόκληρα χρόνια απουσίας, βυθίζοντας τους απανταχού φίλους του σε ωκεανούς, ας μου επιτραπεί, ευτυχίας.
Στις 30 Ιουλίου (2008 προφανώς που γράφηκε το άρθρο) ο Leonard Cohen εμφανίζεται στη χώρα που τόσο αγάπησε και τόσα εμπνεύστηκε, φροντίζοντας να μας παρασύρει στη ζεστασιά και τη μαγεία του. Φροντίζοντας να γίνει ο άνθρωπός μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου