Η παράσταση αποτελεί μια περιπλάνηση στους ήχους του Fado και στις μουσικές και τα τραγούδια της Πορτογαλίας με όργανα όπως το κανονάκι, το λαούτο, το μπεντίρ και το μπαγιάν. Ο ιδιόρρυθμος αυτός συνδυασμός δημιουργεί μια εντελώς καινούρια ηχητική πραγματικότητα! https://www.facebook.com/Andr%C3%A9-Maia-Band-126966280691936/info/?tab=page_info
André Maia (Vocals|): τραγούδι,
Έφη Ζαϊτίδου (kanonaki): κανονάκι,
Ξένια Τσέλιγκα (Bayan): μπαγιάν (ακορντεόν ορχήστρας),
Αλέξανδρος Καψοκαβάδης ( Guitar. Lauto): κιθάρα, πολίτικο λαούτο,
Κώστας Σταυρόπουλος ( Contrabass: κοντραμπάσο).
 |
| André Maia, Glykeria, Dilek Koç! PassPort Kεραμεικός 25/10/2013 |
 |
| André Maia Band Concert Photo © Serifos Festival |
Πορτογαλία - Ελλάδα, μία αγάπη μεγάλη! - Andre Maia
Γράφει η Ελευθερία Πάντζιου αναδημοσίευση συνέντευξης του Andre Maia http://www.debop.gr
 |
| Andre Maia Φωτογραφία: Daniel Mordzinski |
O Andre Maia ήρθε από την Πορτογαλία στην Ελλάδα πριν πολλά χρόνια. Ηθοποιός και τραγουδιστής, μετέφερε στο ελληνικό κοινό το συναίσθημα και την αλήθεια των φάδο. Ο ίδιος είχε αγαπήσει την Ελλάδα πολύ πριν μετακομίσει στην Αθήνα, διαβάζοντας βιβλία για την ελληνική γλυπτική και αρχιτεκτονική. Κατά σύμπτωση ο πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο ήταν δίπλα στην Ειρήνη Παππά, ενώ είχε την τύχη να συναντήσει τον Μάνο Χατζηδάκι. Ο ίδιος μας περιγράφει πως ξεκίνησε η γνωριμία του με το ελληνικό στοιχείο.
«Πάντα με έλκυε η Ελλάδα από τότε που ήμουν παιδί. Προέρχομαι από καλλιτεχνική οικογένεια, είχαμε πολλούς αρχιτέκτονες και πάντα έβλεπα και διάβαζα πολλά βιβλία ιστορίας τέχνης και αρχιτεκτονικής. Πάντα θαύμαζα την ελληνική γλυπτική και αρχιτεκτονική.
Ήρθα πρώτη φορά το 1987, τελειώνοντας τις σπουδές θεατρολογίας στη Λισαβόνα συμμετέχοντας σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών. Λίγους μήνες πιο πριν όμως είχα συμμετάσχει στην πρώτη μου γαλλική ταινία. Τα γυρίσματα πραγματοποιούνταν στην Πορτογαλία και στη Γαλλία. Στην ταινία, η κινηματογραφική μου μητέρα ήταν μια πολύ διάσημη, Ελληνίδα ηθοποιός, η Ειρήνη Παππά! Το 1988 ξαναήρθα στην Ελλάδα με τους δύο μου αδελφούς και είχα την τύχη να γνωρίσω το Μάνο Χατζηδάκι. Μιλήσαμε για 10 λεπτά στο διάλλειμα μίας παράστασής του και είπα μέσα μου: Αυτός ο άνθρωπος είναι "κάποιος". Ανταλλάξαμε διευθύνσεις και κάθε χρόνο μου έστελνε μια Χριστουγεννιάτικη κάρτα. Μετά από χρόνια, όταν απεβίωσε μου τηλεφώνησε ο γιος του, o Γιώργος Χατζηδάκις και με ρώτησε ποιος είμαι. Τον ρώτησα "γιατί;" και μου απάντησε ότι βρήκε το όνομα και τα στοιχεία μου σε μία ατζέντα του πατέρα του, που περιείχε ονόματα ανθρώπων, στους οποίους είχε μία ιδιαίτερη συμπάθεια. Για μένα αυτό είναι κάτι που γεμίζει την καρδιά μου και συγκινούμαι!
Δύο λαοί που αλληλοσυμπληρώνονται
«Η Πορτογαλία δεν είναι μία χώρα που μπορείς να κάνεις πράγματα, είναι μία χώρα που όλοι θεωρούν τα πάντα “δύσκολα”. ΟΙ άνθρωποι βάζουν πολλά εμπόδια. Έχω πολλή ενέργεια μέσα μου και θέλω να κάνω πολλά πράγματα. Αλλά αυτό στην Πορτογαλία ήταν αδύνατο. Εδώ έχω μία ιδέα, βλέπω μία εικόνα, δημιουργώ ένα κόνσεπτ, το λέω και οι άνθρωποι με βοηθούν να το κάνω πράξη.
Οι Έλληνες έχουν κάτι που μου αρέσει πολύ. Λένε “αν είναι να κάνουμε κάτι, ας το κάνουμε”. Βέβαια πολλές φορές δεν έχουν κατεύθυνση, χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο γιατί δεν βλέπουν την πόρτα. Στην Πορτογαλία έχουμε πολύ φόβο αλλά έχουμε και κοινή λογική και αυτό είναι κάτι που δεν βρίσκω στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια οι Έλληνες είναι δυναμικοί αλλά έχουν εγωισμό. Στην Πορτογαλία δεν έχουμε αυτοπεποίθηση και παραπονιόμαστε συνέχεια. Δεν έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε και αυτό γιατί είχαμε 48 χρόνια δικτατορίας. Η Πορτογαλία μεταφορικά είναι μία νέα γυναίκα που περιμένει έναν σωτήρα. Ενώ η Ελλάδα είναι ένας νεαρός - μισός άνθρωπος, μισός δέντρο - ριζωμένος σε ένα μικρό νησί, μια βραχονησίδα στο Αιγαίο. Οι ρίζες του είναι πολύ βαθιές, όπως και οι ρίζες των Ελλήνων. Ανοίγει τα χέρια του στον ήλιο και φωνάζει "Ώπα, είμαι εδώ!". Νομίζω ότι η Ελλάδα χρειάζεται την κοινή λογική της Πορτογαλίας και η Πορτογαλία χρειάζεται τον αυθορμητισμό της Ελλάδας».
Οι Έλληνες είναι ελεύθεροι μέσα τους
Ο Andre Maia βιώνει τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αλλαγές της χώρας, όπως κάθε Έλληνας. Και έχει άποψη: «Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι καταπληκτικό! Είναι μία ακόμη πλευρά αυτής της Ελληνικής, αρρενωπής λογικής. Σε αυτές τις εκλογές πολλά πορτογαλικά κανάλια και εφημερίδες ήρθαν να καλύψουν τα γεγονότα και με προσέγγισαν να μιλήσω. Αυτό που καταρχήν διερωτήθηκα είναι γιατί οι αλλοδαποί που μένουν στην Ελλάδα δεν μπορούν να ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές. Πιστεύω επίσης, ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένας υφυπουργός υπεύθυνος για τους μετανάστες ή τουλάχιστον ένας εκπρόσωπος των μεταναστών στη Βουλή. Στην Ελλάδα υπάρχουν σχεδόν 1 εκατ. μετανάστες. Δεν είναι δίκαιο και ηθικό για την ξένες κοινότητες να είναι εκτός της κοινωνίας, από τη στιγμή που πληρώνουν φόρους και το ελληνικό, ασφαλιστικό σύστημα. Αν η Ελλάδα θέλει να ενσωματώσει τους μετανάστες, δεν είναι αυτός ο τρόπος.
Μιλούσα λοιπόν με τους Πορτογάλους δημοσιογράφους για τις εκλογές και τους έλεγα ότι δεν μπορώ να ψηφίσω αλλά αν μπορούσα θα ψήφιζα τον ΣΥΡΙΖΑ. Με ρωτούσαν παραξενεμένοι "γιατί;". Στην Πορτογαλία δεν αντιλαμβάνονται την κατάσταση διότι οι κυβερνήσεις μας τα τελευταία 40 χρόνια είναι σοσιαλιστικές ή σοσιαλδημοκρατικές. Στην Πορτογαλία είχαμε 48 χρόνια δικτατορίας, συνεπώς ο φόβος υπάρχει στο DNA μας. Κι εδώ είναι η μεγάλη διαφορά με τους Έλληνες. Και οι Έλληνες πέρασαν δύσκολα χρόνια, κατοχή, εμφύλιο, δικτατορία αλλά είναι ελεύθεροι μέσα τους! Τους απάντησα λοιπόν ότι μεταξύ δύο κολάσεων, πάντα διαλέγω αυτή που δεν γνωρίζω. Αν οι άνθρωποι σταματούσαν για λίγο να σκεφτούν, θα έβλεπαν ότι η συνταγή που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία είναι η βάση της καταστροφής. Καταστρέφουν το εθνικό σύστημα Υγείας και την Παιδεία. Είναι το ίδιο μοτίβο. Αν καταστρέψεις αυτά τα δύο έχεις την χώρα στα χέρια σου».
Η ζωή στην Αθήνα
«Μου αρέσει να περπατάω στην Αθήνα, αισθάνομαι ελεύθερος. Λατρεύω την Ακρόπολη και μπορώ να την βλέπω όποτε θέλω. Θεωρώ ότι είναι προνόμιο, τιμή μου να βρίσκομαι στην ίδια πόλη με την Ακρόπολη και συγκινούμαι! Είναι μία πηγή ενέργειας για μένα, που δίνει ζωή στην πόλη. Πολλοί Έλληνες δεν το αντιλαμβάνονται αλλά είναι πηγή ενέργειας, πρέπει να τη σέβεστε και αν νιώθετε ότι έχετε χάσει την σύνδεσή σας με τις κλασσικές ρίζες σας, μελετήστε τις! Αναγνωρίζω ότι οι Έλληνες έχουν περάσει πολλά, οι άνθρωποι έχουν κουραστεί. Είναι όμως σημαντικό να γυρίσετε πίσω στις κλασσικές σας ρίζες, στην ισορροπία, την αρμονία, την ομορφιά, την ελευθερία, την Δημοκρατία!
Αυτό που δεν μου αρέσει, δεν καταλαβαίνω και δεν δέχομαι είναι γιατί οι Έλληνες και οι Αθηναίοι πετούν σκουπίδια στον δρόμο. Αυτή η πόλη μεγάλωσε απότομα, δεν έχει υποδομές, χωροταξικό, ωστόσο μπορούμε να έχουμε λουλούδια στα μπαλκόνια, μπορούμε να έχουμε τους δρόμους καθαρούς».
Ο Andre μας μίλησε και για το πώς οι Έλληνες υποδέχονται τη μουσική του: «Μερικοί Έλληνες γνωρίζουν τα φάδο, άλλοι όχι. Νιώθω λοιπόν ότι έχω μία αποστολή να τα μοιραστώ μαζί τους. Και νιώθω ότι θα προκύψει μια μεγάλη αγάπη την ημέρα που οι Έλληνες θα ανακαλύψουν την Πορτογαλία και οι Πορτογάλοι θα ανακαλύψουν την Ελλάδα. Θα είναι μία αγάπη μεγάλη!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου